Roma İmparatoru Sezar’ın meşhur lafı “Veni vidi, vici-Geldim, gördüm, yendim” ya da ilk kez Romalı şair Plautus tarafından kullanılan ve İngiliz filozofu Thomas Hobbes tarafından ölümsüzleştirilen “Homo homini lupus-İnsan insanın kurdudur” deyimlerini mutlaka duymuşuzdur. Hemen hemen tüm dünya dillerinde mevcut bazı Latince terimler, yaygın olarak günlük konuşma dilinde de, yazı dilinde de genelde orijinal anlamını koruyarak, sıkça kullanılıyor. Bazıları ise hukuki, bilimsel ve akademik alanlarda daha yaygın olarak kendine yer buluyor.
Bugün yaşayan bir çok dünya dilinin ortak atası sayılan ve yaklaşık 2000 sene boyunca eğitim ve bilim dünyasının ana dili olan Latince, artık “ölü dil” olarak kabul ediliyor çünkü günlük yaşamda onu kullanan herhangi bir toplum kalmadı. Özellikle teknik kaynaklarda isimlendirmelerin hala Latince ile yapılıyor olması sayesinde, yüksek eğitim alan öğrenciler bu dili öğrenmeye ve onunla haşır neşir olmaya devam ediyor. Bu yüzden Latinceye “yaşayan ölü” demek hiç de yanlış bir benzetme değil. Tekerlemeye benzeyen deyimleriyle, bugün kullandığımız pek çok kelimenin kökünün bu dile dayanmasıyla son derece akılda kalıcı olan Latince, ölü olmasına nazaran, esnekliği ve dayanıklılığı olağanüstü bir dil.